15. Daa ließ dyr Herr über Isryheel ayn Pest kemmen, von derer Frueh hinst auf de bestimmte Zeit; und es starbnd zwischn Dänn und Schebbrunn sibzgtauset Leut.
16. Wie dyr Engl sein Hand gögn Ruslham ausgströckt, däß yr s eyn s Verderbn stürtzt, greut önn Herrn dös Unheil; und er befalh yn dönn Unheilsengl: "Ietz glangt s! Hoer auf dyrmit!" Dyr Engl war grad bei n Dröshplaz von n Iebser Ornen.
17. Wie dyr Dafet önn Schlaherengl saah, gfleeht yr zo n Trechtein: "+I haan diend gsündigt; +i haan mi decht vergangen. Aber was habnd denn die armen Leut dyrmit z tuenn? Dann schlag dennert lieber mi und mein Sippn!"
18. Seln Tag non kaam dyr Gäd zo n Dafetn und gsait iem: "Gee aufhin und erricht yn n Trechtein auf n Dröshplaz von n Iebser Ornen aynn Altter!"
19. Dyr Dafet gieng hin, wie s iem dyr Gäd von n Herrn ausgrichtt hiet.
20. Wie dyr Ornen önn Künig mit seine Amptsleut dyrherkemmen saah, gieng yr aushin zo ien und warf si vor n Künig nider.
21. "Was haat dyr Künig von seinn Diener für aynn Wunsch?", gfraagt yr n. Dyr Dafet gantwortt: "Deinn Dröshplaz mechet i dyr abkaauffen und yn n Trechtein drauf aynn Altter baun, dyrmit de Plaag in n Volk aufhoert."