4. Dann kaamend d Judner Bürger zo n Dafetn und gsalbnd n dort zo n Künig von Juden. Wie yn n Dafetn kundtaan wurd, däß de Giletisch-Jäbser önn Saul begrabn hietnd,
5. gschickt yr Botn daa umhin und ließ ien ausrichtn: "Gsögnt von n Trechtein seiebtß, weilß yn n Saul, enkern Künig, dös Liebswerch taan und iem eingrabn habtß.
6. Müg enk ietz aau dyr Herr sein Wolwolln und Treu erweisn! Aau i vergiß s enk nit, wasß daa Guets taan habtß.
7. Aber seitß ietz muetig und tapfer, denn dyr Saul, enker Künig, ist toot; mi aber habnd d Judner zo ienern Künig gsalbt."
8. Doch dyr Abner Nersun, yn n Saul sein Feldherr, hiet önn Ischbägl, yn n Saul seinn Sun, auf Mähyneim mitgnummen
9. und iem dort zo n Künig über Gilet, Äscher, Jesryheel, Effreim und Bengymein und über s gantze Isryheel gmacht.
10. Yn n Saul sein Sun Ischbägl war vierzg Jaar alt, wie yr Künig von Isryheel wurd; und er war zwai Jaar lang Künig. Grad Juden stuendd hinter n Dafetn.