De Bibl auf Bairisch

Dyr Sämyheel B 17:9-20 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. Bestimmt haltt yr si ietz in iewign ayner Höln older was verstöckt. Wenn allssgfaer glei eyn n Anfang ain von deine Leut fallnd und dös bekannt werd, naacherd haisst s glei: 'Mein, die haat s y +sauber dyrbroeslt!'

10. Dann verliest aau non dyr Tapferste önn Muet, aau wenn yr ayn Hertz wie ayn Leeb haat. Dös waiß ja dös gantze Isryheel, däß dein Päpp ayn Höld ist und lautter tapferne Mänder dyrbei haat.

11. Drum riet +i: Allsand Isryheeler von Dänn hinst Schebbrunn sollnd si bei dir versammln, ayn Hör wie dyr Sand an n Gstad von n Mör. Du selbn trichst mit ien eyn n Kampf aushin.

12. Wenn myr n dann eyn Ort aufspürnd, wo yr weilt, reis myr auf iem wie dyr Tau auf n Bodm. Dann bleibt nix, aber aau gar nix von iem übrig, kain ainzigs Mändl nit.

13. Und wenn yr si in ayn Stat zruggzieght, naacherd höngt dös gantze Isryheel d Mauern mit Sailn an und schlaifft s eyn s Tal abhin, däß daa, wo s gwösn seind, aau kain Stain meer zo n Seghn ist."

14. Daa gsagnd syr dyr Äpsylom und alle Isryheeler: "Dyr Raat von n Ärker Huschäus wär y glei non bösser als wie der von n Ähitofeel." Dyr Trechtein hiet s nömlich yso bestimmt, däß yn n Ähitofeel sein sinvoller Raat durchkreutzt werd, weil dyr Herr Unheil über n Äpsylom bringen gwill.

15. Drauf gverzölt dyr Huschäus yn de Priester Zädock und Äbjätter, wie d Unterrödung yso glaauffen war. Und er gfüegt an:

16. "Schicktß ietz gschwind öbbern zo n Dafetn und warntß n, däß yr heint Nacht nit eyn dyr Wüestnsteign bleibt, sundern glei über n Jordn umhintricht, nit däß yr heint zamt seine Leut aufgribn werd."

17. Dyr Jonant und Ähimäz afer hieltnd si an dyr Roglquelln auf. Ayn Dirn grichtt s ien aus, und sö selbn gmeldnd s yn n Künig Dafet weiter. Sö darffend si ja nit blicken laassn und kunntnd dösswögn nit eyn d Stat einhin.

18. Zamtdönn aber saah s ayn junger Bursch und gmeldt s yn n Äpsylom. De Zween aber verzognd si gschwind und gverstöckend si bei öbbern z Bähurim in aynn Brunn.

19. D Frau daadl naam ayn Döck und gabraitt s über s Loch drüber und gstraeut aynn Traid drauf, däß myn nix meer gagspannt.

20. Wie yn n Äpsylom seine Schörgn zo dönn Weib eyn s Haus kaamend, gfraagnd s is: "Wo seind n dyr Ähimäz und Jonant hinkemmen?" Is gantwortt ien: "Von daa aus seind s eyn n Fluß zue." D Schörgn gsuechend non ayn Zeit umaynand; wie s aber nix fanddnd, giengend s auf Ruslham zrugg.