De Bibl auf Bairisch

Dyr Sämyheel B 16:1-15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Wie dyr Dafet von n Berggipfl wider eyn Stückl wögg war, lief iem dyr Ziben, yn n Meribbägl sein Diener, über n Wög. Auf zween gsatlte Ösln hiet yr zwaihundert Wöggn Broot, hundert Sindlkuechen, hundert frische Frücht und aynn Schlauch Wein dyrbei.

2. Dyr Künig gfraagt önn Zibenn: "Hej; was mechst n +daa dyrmit?" Dyr Ziben gantwortt: "D Ösln seind für de Künigstrucht als Reittierer bestimmt und s Broot und d Frücht für dein Leibwach. An n Wein sollnd si die labn, wo eyn dyr Wüestn drausst müed werdnd."

3. Dyr Künig gfraagt: "Und wo ist yn n Saul sein Sun?" - "Ä, der ist z Ruslham blibn. Er maint, heint göbeb iem Isryheel s Künigtuem von seinn Vatern zrugg."

4. Daa gsait dyr Künig zo n Zibenn: "Ja, wenn dös +yso ist, sei dös, was yn n Meribbägl ghoert, allss dein!" Dyr Ziben gantwortt: "Mein; daa bin i dyr ayn Löbn lang dankbar; i hoff, däß i dir, o Künig, allss recht mach."

5. Wie dyr Künig Dafet Bähurim gyrraicht, kaam urbyrig aus dyr Stat ayn Man mit n Nam Schimi ausher, ayn Sun von n Gerenn aus dyr Saulersippn. Nix wie fluechen taat yr de gantze Zeit.

6. Stäin schmiß yr iem aufhin und yn seine Untergöbnen aau, weil ja die rund um önn Künig umydum warnd.

7. Dyr Schimi schrir und gfluecht: "Verziegh di, wögg mit dir, du Mörder, du Sauhund, du bluetiger!

8. Ietz straafft di dyr Herr für all die Mördd, wost an de Sauler begangen haast, grad däßst di selbn als Künig hindröngen kunntst! Und ietz haat dyr Herr yn deinn Sun +Äpsylom s Künigtuem göbn. Ietz seghst ys selbn, wie dös ist; ghoert dyr nit meerer, du Mörder!"

9. Daa gmaint dyr Äbischäus, dyr Sun von dyr Zeruiy, zo n Künig: "Ja, o Künig, sollnd üns mir dös von dönn Mistkrüppl gfalln laassn? Wart non, Bürscherl, dir reiß i önn Kopf ab!"

10. Doch dyr Künig gantwortt: "Zeruiysun, dös geet di +gar nix an, gel! Wenn yr fluecht und mi verfluecht, naacherd werd iem dös dyr Herr schoon yso eingöbn habn. Daa braucht myn naacherd nit fraagn, zwö däß der dös tuet."

11. Und weiter gsait dyr Dafet zo seine Untergöbnen und n Äbischäusn: "Mein leiblicher Sun trachtt myr naach n Löbn. Also laaß diend aau dönn Bengymeiner daa ruebig fluechen, wenn s iem dyr Trechtein eingöbn haat.

12. Öbbenn schaugt ja dyr Herr auf mein Elend nider und wenddt dönn Fluech von heint in öbbs Guets um."

13. Dyr Dafet und seine Mänder trochend weiter, und dyr Schimi gieng eyn dyr Leittn dran nöbn ien dyrhin und gfluecht schoen klainweis weiter und schmiß iem aau Stäin naachhin older ayn Koot.

14. Hübsch dyrlaiblt war dyr Künig mit seine Leut, wie s eyn n Jordn abhinkaamend, wo s enddlich aynmaal aufschnaufen kunntnd.

15. Dyr Äpsylom war mit n gantzn Hör von de Isryheeler auf Ruslham kemmen, und dyr Ähitofeel war aau dyrbei.