11. Dyr Trechtein gsait zo n Sämyheel: "Waarlich, i gaa öbbs tuen in Isryheel, däß yn aynn Iedn, dös wo s sebt, Hoern und Seghn vergeet.
12. Seln Tag gaa i allss vollzieghn, was i yn n Eli seiner Trucht androot haan.
13. I haan iem ankündigt, däß i sein Haus für allzeit straaf zwögns dene Übltaatn, wo er dyrvon gwisst haat. Dös Schlimmste war, däß yr s yn seine Sün nit gwört haat.
14. Drum haan i yn n Haus Eli gschworn, däß sein Schuld aau durch Opfer und Gaabn in Eebigkeit nit gsuent werdn kan."
15. Dyr Sämyheel blib hinst eyn d Frueh aushin lign, und dann gmacht yr de Türn von n Herrn seinn Templ auf. Er farcht si aber dyrvor, yn n Eli öbbs von dönn Gesicht z verzöln.
16. Daa rief dyr Eli önn Sämyheel: "Sämyheel, mein Sun!" Er gantwortt: "Daa bin i!"
17. Dyr Eli gfraagt: "Und; was haat yr n gsait zo dir? Hil myr fein nix! Dyr Herrgot sollt dyr weiß waiß was antuen, wennst myr aau grad ain Wärtl von dönn hilst, was yr zo dir gsprochen haat."
18. Daa taat iem dyr Sämyheel allssand kund und ließ nix aus. Drauf gsait dyr Eli: "Er ist dyr Herr; er werd schoon wissn, was yr tuet."
19. Dyr Sämyheel dyrwuechs; und dyr Herr war mit iem und ließ nix dyrvon, was yr gsait hiet, unerfüllt.
20. Dös gantze Isryheel von Dänn hinst Schebbrunn gyrkennt, däß dyr Sämyheel ayn eehafter Weissag von n Trechtein war.
21. Dyr Herr erschin aau weiterhin und goffnbart si yn n Sämyheel mit seinn Wort.