De Bibl auf Bairisch

Dyr Sämyheel A 25:8-23 De Bibl auf Bairisch (BAI)

8. Fraag deine Burschn; die werdnd s +aau sagn! Wennst dann öbbenn für de Meinignen öbbs übrig haetst? Grad um de rechte Zeit sein myr kemmen. Gib diend ayn Weeng öbbs, wasst graatn kanst, yn n Dafetn und seine Leut!'"

9. Yn n Dafetn seine Burschn kaamend zo n Näbal und grichtnd yn n Näbal allss von n Dafetn aus und gwartnd ab, was yr sagn wurdd.

10. Dyr Näbal aber gazwidert yn n Dafetn seine Leut an: "Wer wär n der Dafet older der Jessennsun? Heut laaufft allss Mügliche yn n Herrn dyrvon.

11. Soll i öbbenn mein Broot und Wasser und dös Fleish für d Scherer yn Leut naachhinschmeissn, die wo von waiß grad wo dyrherglaauffen seind?"

12. Yn n Dafetn seine Sendling gakeernd um und kaamend zrugg und gabrichtnd yn n Dafetn allss, was dyr Näbal yso gsait hiet.

13. Daa befalh dyr Dafet yn seine Mänder: "Ayn Ieder sollt syr s Schwert umherhöngen!" Dös gmachend allsand, und aau dyr Dafet. Beierer vierhundert zognd mit n Dafetn loos, dyrweil zwaihundert bei ienern Sach blibnd.

14. Inzwischn hiet ainer von de Hüetterbuebn yn dyr Äbigeil, yn n Weib von n Näbal, dös verzölt: "Dyr Dafet haat aus dyr Wüestn Botn gschickt, die wo yn ünsern Herrn seine Sögnswünsch ausgrichtt haetnd, aber er war grad recht zwider zo ien.

15. Mir haet aber nix sagn künnen; die warnd wirklich freunddlich zo üns. Kainer grödt üns bloed an; und mir kunntnd allss habn von ien, wie myr mit ien auf dyr Waidschaft unterwögs warnd.

16. Durchhinaus Tag und Nacht gabschirmend s üns de gantze Zeit, wie myr mit ien beinand warnd und ünserne Schaaf ghüettnd.

17. Du werst schoon wissn, wiest ys ietz eyn n Böstn machst. I waiß nit, aber i segh mix Guets für ünsern Herrn und sein Heiwisch kemmen. Rödn +kanst y mit dönn ecklhaftn Teufl nit."

18. Daa naam d Äbigeil eilweis zwaihundert Laib Broot, zwo Schläuch Wein, fümf schoon braatne Schaat, fümfysechzg Teger groesttn Traid, hundert Sindlkuechen und zwaihundert Feignküechln, lued allss eyn Ösln aufhin

19. und gschafft yn de Eehaltn an: "Geetß ös schoon glei aynmaal zue; i kimm glei naach." Yn irn Gattn gsait s kain Wärtl dyrvon.

20. Wie s auf irn Ösl durch ayn Klamm bergab rit, kaamend irer plitzlich dyr Dafet und seine Mannen zgögn; auf ainmaal warnd s daa.

21. Dyr Dafet hiet grad non gsait: "Also wirklich, ietz habn myr dös allss, was yn dönn ghoert, ganz umysünst eyn dyr Steppn drausst beschützt. Nix ist wöggkemmen von seinn Sach, aber der waiß schein s +überhaaupst nit, was si ghoert.

22. Yn n Herrgot sein Fluech über mi, wenn i von alln, was sein ist, hinst eyn d Frueh aau grad ain Mändleyn überlaaß."

23. Wie d Äbigeil önn Dafetn gyrblickt, stig s gschwind von n Ösl abher, warf si vor n Dafetn nider und gvernaigt si hinst eyn n Bodm abhin.