De Bibl auf Bairisch

Dyr Sämyheel A 25:23-40 De Bibl auf Bairisch (BAI)

23. Wie d Äbigeil önn Dafetn gyrblickt, stig s gschwind von n Ösl abher, warf si vor n Dafetn nider und gvernaigt si hinst eyn n Bodm abhin.

24. Si fiel iem z Füessn und gsait: "I yllain bin d Schuld, o Herr. Kan i dyr aynmaal öbbs vertraulich sagn; los myr diend zue!

25. Mein Herr, denk dyr nix wögn dönn biencketn Kunddn; wie yr haisst, yso ist yr aau, dyr Näbal - Täpp -; ja, dumm wie Stroo ist yr. I haan nömlich die jungen Leut, wost du, mein Herr, gschickt hietst, nit troffen.

26. Mein Herr, so gwiß dyr Trechtein löbt und so gwiß wiest du selbn löbst, dös ist dyr Trechtein gwösn, der wo di dyrvor bewart hat, däßst Bluet vergiesst und s Recht eyn de aignen Höndd nimmst. Müg s yn deine Feindd yso geen wie yn n Näbal und allsand, die wo dein Verderbn wollnd.

27. Ietz nimm aber dös Gschenk an, wo i dyr mitbrungen haan, und gib s yn dene Burschn weiter, die wo dir, mein Herr, naachfolgnd!

28. Vergib myr diend dö schlimme Sach! Denn dyr Trechtein gaat dyr gwiß ayn bständigs Haus aufrichtn, weilst du, mein Herr, yn n Trechtein seine Krieg füerst. Müg nix Boess an dir gfunddn werdn, so lang wiest löbst!

29. Wenn aber grad öbber mainet, er müesset di verfolgn und dir naach n Löbn trachtn, dann müg dein Löbn bei n Herrn, deinn Got, so sicher sein wie in seinn Silberbeutl. S Löbn von deine Feindd aber müg dyr Herr verweitern wie mit n Schlauderbeutl.

30. Wenn dyr dann dyr Trechtein all dös Guete tuet, wo yr dyr verhaissn haat, und di zo n Fürstn über Isryheel macht,

31. dann sollst nix auf n Gwissn habn, öbbenn däßst grundloos Bluet vergossn haast und s Recht eyn de aignen Höndd gnummen haast. Wenn dyr aber dann dyr Trechtein allss Guete tuet, dann denk an mi, dein Dirn!"

32. Daa gsait dyr Dafet zo dyr Äbigeil: "Prisn sein dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel, däß yr di heint mir zgögngschickt haat.

33. Prisn sei dein Kluegheit, und prisn seist du, weilst mi heint dran ghindert haast, däß i myr ayn Bluetschuld auflad und mir selbn hilf.

34. Aber so waar dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel, löbt, der was mi von ayner Übltaat abghaltn haat: Wärst myr du nit so schnell zgögnkemmen, naacherd wär von n Näbal seine Mänder naehste Frueh kainer meer übrig gwösn."

35. Und dyr Dafet naam von irer an, was s iem brungen hiet, und gsait zo irer: "Also gee haim in Frid! Weilst ys so schoen gsait haast, haan i nit widersteen künnen."

36. Wie d Äbigeil haimkaam, gveranstaltt dyr Näbal grad ayn Bsäuffniss wie ayn Künig. Dyr Näbal war guet drauf, aber häckldicht. Drum gverzölt s iem kain Wort dyrvon, was gscheghn war, hinst eyn d Frueh.

37. Wie yr aft eyn dyr Frueh seinn Raush ausgschlaaffen hiet, gabrichtt iem de Sein, was allss yso gscheghn war. Daa ließ iem s Hertz aus, und er wurd gstärret wie ayn Stain.

38. Naacherer zöhen Täg schlueg dyr Trechtein önn Näbal, und er verstarb.

39. Wie dyr Dafet ghoert, däß dyr Näbal gstorbn war, rief yr aus: "Prisn sei dyr Herr, däß yr für mi gögn önn Näbal gsacht wögn derer Schmaach von n Näbal an mir, und däß yr mi von n Übl abghaltn haat! Dyr Herr haat önn Näbal mit seinn aignen Übl gstraafft." Drauf ließ dyr Dafet yn dyr Äbigeil aynn Heirettsantrag überbringen.

40. Yn n Dafetn seine Diener kaamend zo dyr Äbigeil auf Kärml und grichtnd irer aus: "Von n Dafetn wärn myr daa, weil yr di gern heirettet."