10. Dyr Dafet braach non eyn n gleichn Tag auf und floh weiter vor n Saul. Er griet zo n Ächisch, yn n Künig von Gätt.
11. Aber yn n Ächisch seine Diener gwarnend ienern Herrn: "Dös ist doch dyr Dafet, dyr Künig von n Land, older? Von dönn singend s diend in n Rai'n: 'Tausner haat dyr Saul dyrschlagn, dyr Dafet zöhenmaal so vil.'"
12. Dös wurd aau dyr Dafet inny, und iem wurd hübsch schieh vor n Gätter Künig Ächisch.
13. Drum gverstöllt yr si vor ien und taat yso, wie wenn yr waansinnig wär. Er gakräult eyn de Türn dran umaynand und gfaimt syr eyn n Bart einhin.
14. Dyr Ächisch gsait zo seine Diener: "Seghtß n dös nit, däß der taeumisch ist? Was mechtß n mit dönn bei mir daa?
15. Wie wenn i nit schoon gnueg Närrische bei mir daa haet, däßß myr dönn +aau non bringtß! Was soll i n mit dönn Kunddn?"