De Bibl auf Bairisch

Dyr Sämyheel A 2:15-32 De Bibl auf Bairisch (BAI)

15. Aber non ee däß d Fäistn ankenddt wordn war, kaam bei ien ayn Knecht von n Priester dyrher und gieng önn Opferer an: "Du, dyr Priester mecht fein ayn Fleish zo n +Braatn. Ayn Gsotns von dir nimmt yr nit, grad ayn Rohs."

16. Wenn aft der Man eingwenddt: "Aber zeerst mueß myn decht d Fäistn darbrennen; naacherd kanst +allweil non habn, wasst willst!", kaam iem dyr Diener yso: "Her dyrmit, older du kanst was dyrlöbn!"

17. Für n Herrn war dös ayn himmlschreiete Sündd, was die taatnd, weil s dyrmit gazaignd, däß ien yn n Trechtein sein Opfer selbn ganz wurst war.

18. Aber dyr Sämyheel gadient wirklich yn n Herrn. Anzogn mit aynn Leinwythumeral, stuendd yr schoon als ayn Klainer vor iem.

19. Sein Mueter gmacht iem allweil wider ayn Gwand und brang s iem, wenn s mit irn Man eyn s Jaarsopfer gieng.

20. Dann gsögnt dyr Eli önn Elkänenn und de Sein und gsait: "Dyr Herr göb dyr non aynn Naachwuechs aus deinn Weib für dönn, wo yr +selbn gnummen haat!" Dann giengend s wider haimhin.

21. Dyr Herr afer naam si um d Hanny an; si empfieng und gakriegt non drei Sün und zwo Töchter. Und dyrweil wurd vor n Trechtein dyr klaine Sämyheel draufer grooß.

22. Dyr Eli war schoon recht altgschaffen. Er ghoert dös allss, was seine Sün yn de Isryheeler antaatnd, und aau, däß s mit de Weiber was hietnd, wo an dyr Pfortn von n Bekemmzeltt gadienend.

23. Er grödt ien eyn s Gwissn: "Wie künntß n grad öbbs Sölchers tuen?! Was mueß i n daa grad von allsand so schlimme Sachenn über enk hoern?

24. Nän, Buebn, die Leumungen wenn i hoer, glangt s myr schoon! Ös verlaittß ja dyrmit yn n Herrn sein Volk +aau!

25. Wenn Menschn gögnaynand sündignend, kan myn d Sach vor n Herrgot bringen. Wenn aber öbber gögn önn Herrn selbn sündigt, ja, wer sollt n naacherd yn dönn non helffen?" Aber sö glosnd niemer auf ienern Vatern; dyr Trechtein hiet syr ee schoon vürgnummen, däß yr s umkemmen laasst.

26. Und dyr Knab Sämyheel dyrwuechs und wurd yn n Trechtein allweil lieber, und yn de Leut aau.

27. Daa kaam ayn Gotsman zo n Eli und gsait iem: "Dös sait dyr Herr: Haan i mi yn n Heiwisch von deinn Stammvatern nit deuttlich gnueg goffnbart, wie s Volk in Güptn yn n Färgn untertaan war?

28. I haan s myr aus de isryheelischn Stämm als Priester dyrkoorn, däß s an meinn Altter dienend, Weihrauck darbrennend und vor meiner s Humeral tragnd. Non dyrzue haan i yn deine Leut allsand Feueropfer von de Isryheeler umhinlaassn.

29. Zwö geetß n ietz yso mit meine Schlacht- und Speisopfer um, für die was i enk doch gnaune Satzungen göbn haan? Geltnd dyr deine Sün öbbenn meerer wie i, däßst ys hermöstst mit n Böstn, was myr meine Isryheeler darbringend?

30. Drum sait enk dyr Trechtein, dyr Got von Isryheel, dös Ain: I hiet enk ja dargschlagn, däß myr dein Heiwisch Kunn um Kunn in n Templ dienen gaat. Ietz aber sait enk dyr Herr: Kimmt gar niemer in Fraag! Grad die, wo mi eernd, gaa aau i eern; wer mi aber verachtt, dönn veracht aau i!

31. Ayn Zeit gaat kemmen, daa wo i yn deinn Heiwisch ys Priestertuem nimm; und bei enk gaat kains meer alt werdn.

32. Daa kanst dann daasteen und neidig zueschaugn, was dyr Herr yn de Isryheeler Guets tuet. Nän, kains werd meer alt bei enk!