38. Drauf gsait dyr Saul: "Rittner, kemmtß her und forschtß naach, wer heint gsündigt haat!
39. So waar dyr Trechtein, dyr Rötter von Isryheel, löbt: Und wenn s mein Sun Jonant wär - der mueß sterbn!" Aber niemdd von n Hör gmacht s Mäul auf.
40. Dyr Saul afer gsait zo alle Isryheeler: "Also, stölltß enk ös auf de ain Seitt umhin, und i und mein Sun Jonant, mir steend üns herent her!" D Leut gantwortnd yn n Saul: "Wiest mainst!"
41. Drauf rief dyr Saul önn Herrn an: "Got von Isryheel, sag üns allss!" Daa fiel s Looß auf n Jonantn und Saul, aber s Volk kaam aus.
42. Dyr Saul gsait: "So; und ietzet schmeisstß ys Looß zwischn mir und meinn Sun Jonant!" S Looß fiel auf n Jonantn.
43. Daa fuer dyr Saul önn Jonantn an: "Sag myr, wasst taan haast!" Daa gabkennt iem dyr Jonant: "Ja, mit dönn Stecken, wo i dyrbeihiet, haan i ayn Weeng aynn Höng gnummen und gschleckt. Also, naacherd stirb i halt."
44. Dyr Saul gaab an: "Aid ist Aid; Jonant, du ghoerst yn n Tood!"