10. Freilich sagnd s tiemdd: "Hej, öbbs Neus!"; aber gee, dös haat s diend iewet aau schoon göbn!
11. Was vorbei ist, werd vergössn; und was kimmt, werd aau vergössn, von de Kunner wider naach ien.
12. Also, i, dyr Prödiger, war z Ruslham Künig über Isryheel.
13. Und, mein, wie s halt ist, gwill i aynmaal schaugn, was mit dönn ist, was in derer Welt yso laaufft. Und i mueß sagn, dyr Herrgot haat s yn de Menschn waarlich nit leicht gmacht mit dönn, was yr ien aufgöbn haat!
14. I haan myr allss, was in derer Welt gschieght, aynmaal angschaugt. Und ietz fraag i mi eehaft: Was sollt dös allss?
15. Was üns verhöngt ist, bringst nit wögg; was myr brauchen känntnd, bringt kains her.
16. Ietz güberlög i halt hin und her: Freilich bin i weiser wordn als wie de andern Herrscher vor mir z Ruslham. Bei n Wissn und dyr Erfarung tuet s myr kainer abher.