1. Von n Paulsn, aynn Gfangnen um önn Iesenn Kristn willn, und von ünsern Bruedern Timyteus an ünsern Freund und Mitwercher Pfilymon,
2. an d Schwöster Äfia, an n Ärchipsn, ünsern Mitstreiter, und an dein Hausgmain:
3. Gnaad sei mit enk und Frid von n Herrgot, ünsern Vatern, und von n Herrn, yn n Iesenn Kristn!
4. Allweil wenn i di in mein Gebet einschließ, dank i yn meinn Got,
5. weil i von deinn Glaaubn an n Iesenn hoer, önn Herrn, und von deiner Lieb gan allsand Kristner.
6. I bett also, däß der Glaaubn, dönn wo myr gmainsam habnd, in dir wirkt und dir allweil non meerer Einsicht in dös Guete gibt, was myr für n Kristn laistn künnend.
7. Dein Lieb haat mi recht gfreut und aufbaut, Brueder, weilst dyrdurch de Glaaubignen dyrquickt haast.
8. Obwol i von n Kristn aus gar wol dös Recht haet, dir öbbs vürzschreibn,
9. +bitt i di dyrfür, schoon wögn deiner Lieb, i, dyr Pauls, ayn alter Man, der wo ietz um önn Iesenn Kristn willn in n Körker ligt.
10. Und zwaar bitt i di zwögns meinn Kind, yn n Onysimsn, yn dönn was i in n Hefn gan n Vatern wordn bin.
11. Früehers kunntst n für nix brauchen; ietz aber ist yr mir ayn groosse Hilf, und dir dyrmit.
12. I schick dyr n zrugg, iem, ayn Stuck von mir; nimm n diend wider an!
13. I pfielt n zwaar schoon gern bei mir daa, däß yr mi an deiner Stöll bedienen kan, so lang i zwögns dyr Froobotschaft in n Gföngniss bin.
14. I gwill aber nixn aane deinn Verlaaub tuen, auf däß dein Guets nit gnoett wär, sundern gern taan.
15. Denn leicht war yr grad dösswögn ayn Zeitl von dir wögg, däßst n für allzeit zruggkriegst,