Dyr Pfilymon

  1. 1

De Bibl auf Bairisch

Dyr Pfilymon 1 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Von n Paulsn, aynn Gfangnen um önn Iesenn Kristn willn, und von ünsern Bruedern Timyteus an ünsern Freund und Mitwercher Pfilymon,

2. an d Schwöster Äfia, an n Ärchipsn, ünsern Mitstreiter, und an dein Hausgmain:

3. Gnaad sei mit enk und Frid von n Herrgot, ünsern Vatern, und von n Herrn, yn n Iesenn Kristn!

4. Allweil wenn i di in mein Gebet einschließ, dank i yn meinn Got,

5. weil i von deinn Glaaubn an n Iesenn hoer, önn Herrn, und von deiner Lieb gan allsand Kristner.

6. I bett also, däß der Glaaubn, dönn wo myr gmainsam habnd, in dir wirkt und dir allweil non meerer Einsicht in dös Guete gibt, was myr für n Kristn laistn künnend.

7. Dein Lieb haat mi recht gfreut und aufbaut, Brueder, weilst dyrdurch de Glaaubignen dyrquickt haast.

8. Obwol i von n Kristn aus gar wol dös Recht haet, dir öbbs vürzschreibn,

9. +bitt i di dyrfür, schoon wögn deiner Lieb, i, dyr Pauls, ayn alter Man, der wo ietz um önn Iesenn Kristn willn in n Körker ligt.

10. Und zwaar bitt i di zwögns meinn Kind, yn n Onysimsn, yn dönn was i in n Hefn gan n Vatern wordn bin.

11. Früehers kunntst n für nix brauchen; ietz aber ist yr mir ayn groosse Hilf, und dir dyrmit.

12. I schick dyr n zrugg, iem, ayn Stuck von mir; nimm n diend wider an!

13. I pfielt n zwaar schoon gern bei mir daa, däß yr mi an deiner Stöll bedienen kan, so lang i zwögns dyr Froobotschaft in n Gföngniss bin.

14. I gwill aber nixn aane deinn Verlaaub tuen, auf däß dein Guets nit gnoett wär, sundern gern taan.

15. Denn leicht war yr grad dösswögn ayn Zeitl von dir wögg, däßst n für allzeit zruggkriegst,

16. grad halt niemer als aynn Bsaessn, sundern als weit meerer, als aynn gliebtn Bruedern. Dös ist yr iednfalls für mi, um wievil meerer dann für di, als Mensch und aau vor n Herrn.

17. Also wennst für mi öbbs übrig haast, dann nimm n auf als wie mi selbn!

18. Wenn yr di aber gschädigt haat older dir öbbs schuldt, dann tue s bei +mir auf d Raittum!

19. I, dyr Pauls, gib s dyr schriftlich: I zal s dyr - ganz abgseghn dyrvon, däßst mir ja dös, wasst +bist, zo n Danken haast.

20. Ja, Brueder, erweis myr zwögns n Herrn dö Gunst! Erfreu mein Hertz; mir ghoernd all +Zween schließlich yn n Kristn!

21. I schreib dyr in n Vertrauen drauf, däßst dös tuest, um was i bitt. I waiß, däßst du sogar non meerer tuest.

22. Wennst myr übrigns glei ayn Hörberg richtetst? I hoff y, däß i enk durch enker Bettn widergschenkt werd.

23. Es grüessnd di dyr Eppyfräss, der was um önn Iesenn Kristn willn mit mir in n Gföngniss ist,

24. wie aau dyr Marx und Ärystarch, Demäss und Laux, meine Ganwercher.

25. De Gnaad von n Herrn, yn n Iesenn Kristn, sei mit enk!