5. und gsag aft zo n Künig: "Wennst du, o Künig, geruest, mir öbbs Sölchers anztraun, naacherd schick mi doch auf Judau, dyrmit i dö Stat wider aufbau, in derer wo mein Öltterngrab ist!"
6. Draufhin gfraagt mi dyr Künig, und de Küniginn gsitzt nöbn iem: "Und wie lang geet dös her? Wann kimmst n naacherd wider zrugg?" I gnenn iem ayn bestimmte Zeit; und yn n Künig war s recht, und er ließ mi geen.
7. I gsag yn n Künig non: "Wenn myr öbbenn dyr Künig non öbbs schrib für d Wöstereuffreter Landpflöger, däß s mi aau hinst Judau durchhinlaassnd,
8. weiters aynn Brief an n küniglichnen Forstner Äsäf, däß yr myr ayn Bauholz lifert für de Toerer von dyr Templburg, für d Statmauer und für mein aigns Haus aau." Dös gaab myr dyr Künig allss, weil mein Got sein güetige Hand über mi hielt.