De Bibl auf Bairisch

Dyr Michen 2:4-13 De Bibl auf Bairisch (BAI)

4. Daa singend s ayn Spotliedn auf enk; und klagt werd: Aus ist s mit üns, aus! S Uedl von seinn Volk veraignt dyr Trechtein; dös seghn myr +niemer. Ünser Land vertailt yr an de Treuloosn.

5. Drum gaatß niemdd meer in n Trechtein seiner Menig habn, der wo enk aynn Acker zuelüsset.

6. De falschn Weissagn kemmend dyrher: Schluß ietz mit deinn Gweissag; hoer decht auf mit dönn Schmarrn, däßst saist, es kaem ayn sölchers Elend über üns!

7. D Jaaggner bilddnd syr allweil non ein, dyr Trechtein habeb ayn Englsgeduld mit ien und tueheb öbbs Sölchers diend +nie. Freilich, zo de Frummen ist yr in dyr +Taat voller Güetn!

8. Göstern non war s wirklich mein Volk, aber ietz steet s halt als mein Feind daa. Fridliche Leut bringtß non um s lösste Hemet; und argloose Wanderer säckltß aus, wie wenn ayn Krieg wär.

9. D Weiberleut von meinn Volk jagtß aus ienerne grüebignen Häuser aushin, und yn ienerne Kinder nemtß auf bständig mein herrlichs Land wögg.

10. Ös sagtß: Huss! Weiter mit enk! Mir schaund schoon, däßß enk daa niemer pöltzn künntß. Schoon wögn ayner Klainigkeit kemmtß zo n Pfönddn; wenn dös nit ayn Saustall ist?!

11. Und draehet si ainer wie s Fänl in n Wind und lug dyr vür: Wein und Bier ghaiß i enk her, so vilß wolltß!, mein, +dös wär ayn Weissag für s Volk!

12. I versammlt enk Jaaggner allsand, alle überblibnen Isryheeler. I füer s zamm wie d Schaaf eyn n Pförich, wie d Herdd mittn auf dyr Waid. Grad wuedln sollt s vor lautter Leut!

13. Ainer, wo de Kötnen zbricht, füert s an. Sö bröchend eyn d Stat einhin und zieghnd aau wider weiter. Iener Künig geet ien voraus; und ganz vorn, an dyr Spitzn, schreitt dyr Trechtein selber.