43. Ayn unrainer Geist, wo aus aynn Menschn ausgfarn ist, wandert durch d Wüestn und suecht, wo yr eyn Ort bleibn kan. Finddt yr nixn,
44. sait yr syr: "Ä, gee i diend eyn mein Haus zrugg, daa wo i ausher bin." Und wenn yr s aft laerer finddt und sauber und zammgraeumt,
45. naacherd geet yr und holt syr +non sibn Geister, die wo non örger seind als wie er schoon. Sö fötznd und laassnd si dort nider. Yso werd s mit dönn Menschn auf d Lösst schlimmer als wie dyrvor. Und yn dönn Gschwerl von heut daader geet s grad yso."
46. Wie dyr Iesen non yn de Leut gaprödigt, gsait iem öbber, däß sein Mueter und seine Brüeder verder n Haus drausst steehebnd und mit iem rödn wolle
47. bnd.
48. Daa gerwidert yr yn dönn Ainn: "Wer ist n mein Mueter, und wer seind n meine Brüeder?"
49. Und er gröckt d Hand über seine Jünger aus und spraach: "Dös daader seind mein Mueter und meine Brüeder.
50. Denn wer önn Willn von meinn himmlischn Vatern erfüllt, der ist für mi Brueder und Schwöster und Mueter."