25. Ayn Frau, derer ir Tochter wo von aynn unrainen Geist bsössn war, ghoert öbbs von iem; und daa kaam s glei und fiel iem z Füessn.
26. Dö Frau war ayn Sürpfnizingerinn und Haidinn. Si gabitt n, däß yr dönn Aixn aus irer Tochter austreibt.
27. Daa gaab yr zrugg: "Zeerst sollnd de Kinder sat werdn. Dös gäng yr +diend nit, yn de Kinder s Broot wöggznemen und yn de Hundd hinzschmeissn."
28. Si gerwidert iem: "Haast schoon Recht, Herr! Aber aau für d Hundd unter n Tish drinn fallt öbbs ab von dönn Broot, wo de Kinder össnd."
29. Er gantwortt irer: "Dös haast +schoen gsait! Drum gee haim; dyr Aix haat dein Dirndl schoon auslaassn!"
30. Und wie s haimkaam, saah s ir Dirndl, wie s yso auf n Bött laag und dyr Aix draus furt war.
31. Dyr Iesen gieng aus n Türser Gau wider weiter und kaam über Sidn an n See Gneserett auf dyr Zöhenstatseitt.
32. Daa brangend s yn n Iesenn aynn Striem und gabittnd n, er solleb n diend anglangen.
33. Er naam n auf d Seitt, vonhin von n Haust, glögt iem d Finger eyn d Oorn einhin und gschmirbt iem aynn Spaiberling auf de Zung hin.
34. Aft gablickt yr gan n Himml auf, gseufetzt und gsait zo dönn Strum: "Effätä!", also: "Öffnet di!"