23. Dös gantze Übl daa kimmt von einwendig heraus und macht ainn unrain."
24. Dyr Iesen troch von daadl aft auf Türs umaynand weiter. Er gakeert eyn Ort zue, gwill s aber niemdd wissn laassn; aber aufkemmen taat s diener.
25. Ayn Frau, derer ir Tochter wo von aynn unrainen Geist bsössn war, ghoert öbbs von iem; und daa kaam s glei und fiel iem z Füessn.
26. Dö Frau war ayn Sürpfnizingerinn und Haidinn. Si gabitt n, däß yr dönn Aixn aus irer Tochter austreibt.
27. Daa gaab yr zrugg: "Zeerst sollnd de Kinder sat werdn. Dös gäng yr +diend nit, yn de Kinder s Broot wöggznemen und yn de Hundd hinzschmeissn."
28. Si gerwidert iem: "Haast schoon Recht, Herr! Aber aau für d Hundd unter n Tish drinn fallt öbbs ab von dönn Broot, wo de Kinder össnd."