34. Und um dreu schrir dyr Iesen aushin: "Eloi, Eloi, lemä säbäch täni?", also "Mein Got, mein Got, zwö haast mi verlaassn?"
35. Ain, wo daadl umaynandstuenddnd und dös ghoernd, gmainend: "Änhän, er ruefft um önn Eliesn!"
36. Ainer lief hin, gataucht aynn Schwamm in Össig ein, gstöckt n auf aynn Stecken aufhin und ghabt n yn n Iesenn zo n Trinken hin. Dyrbei gsait yr: "Schaun myr halt, ob dyr Elies kimmt, däß yr n abherholt!"
37. Dyr Iesen aber schrir laut auf; dann ghaucht yr önn Geist aus.
38. Daa riß dyr Vürhang in n Templ von obn hinst unt ausaynand.