5. D Frauenn dyrschrackend und schluegnd s Antlitz nider. D Mänder aber gfraagnd s: "Warum suechtß n önn Löbetn bei de Tootn?
6. Er ist nit daa; er ist dyrstanddn. Innertß enk dran, was yr gsait haat, wie yr non in Gälau war!:
7. 'Dyr Menschnsun mueß yn de Sünder ausglifert und kreuzigt werdn und eyn n drittn Tag dyrsteen.'"
8. Daa fiel s ien wider ein, was yr künddt hiet.
9. Aft giengend s von n Grab eyn d Stat zrugg und gabtagnd allss yn de Ainlyfe und de andern Jünger.
10. Die Frauenn warnd d Maria Madlön, d Johanny, d Maria, d Mueter von n Jaaggenn, und anderne aau non, wo s yn de Postln gverzölnd.
11. Aber de Postln hieltnd dös allss grad für aynn Gschmäz und gaglaaubnd s ien nity.
12. Dyr Peeters aber stuendd auf und lief eyn s Grab aushin. Er gabeugt si vürhin, saah aber grad d Fäschn daadl lign. Dann gieng yr haim und kunnt syr non kainn rechtn Reim draus machen, was daa gscheghn war.
13. Eyn n selbn Tag warnd zween von de Jünger eyn s Dorf Emmaus aushin unterwögs, was zwölf Meiln von Ruslham wogg war.
14. Sö gabrödnd allss, was si yso dyräugnt hiet.
15. Dyrweil s gerternd, was s auf n Hertzn hietnd, kaam dyr Iesen dyrzue und gieng mit ien mit.
16. Sö aber warnd wie mit Blindheit gschlagn, däß s n nit gyrkennend.
17. Er gfraagt s: "Über was +rödtß n daa grad so Wichtigs unterwögs?" Daa blibnd s traurig steen;