2. und gfraagnd n: "Sag aynmaal, mit waffern Recht tuest n du dös allss? Wer haat dyr n d Vollmacht dyrzue göbn?"
3. Er gantwortt ien: "Ietz fraag aynmaal i +enk öbbs. Also:
4. Gstammt yn n Johannsn sein Taauff von n Himml, older war s Menschnwerch?"
5. Daa güberlögnd s unteraynand hin und her: "Dös haat ietz önn Teufl! Antwort myr: 'Von n Himml.', werd yr glei dyrherkemmen: 'Warum habtß n iem naacherd nit glaaubt?'
6. Göbn myr aber an: 'Ayn Menschnwerch war s.', dann verstainigt üns ys Volk non aau, weil die fölsnföst glaaubnd, däß dyr Johanns ayn Weissag gwösn sei.'"
7. Drum gantwortnd s iem: "Wiss myr mit!"
8. Daa gerwidert dyr Iesen: "Naacherd sag enk aau i nit, mit was für aynn Recht däß i dös allss tue."
9. Dyr Iesen gverzölt yn n Volk aau non dös Gleichniss: "Öbber glögt aynn Weinberg an, gverpfachtt n an Hauer und graist für löngerne Zeit furt.
10. Wie s ietz so weit war, gschickt yr ainn zo de Hauer, däß s iem seinn Antail von dyr Lös ablifernd. D Weinzörln aber gaprüglnd n grad recht und ghaund n mit laere Höndd weiter.
11. Draufhin gschickt yr aynn Andern, aber aau dönn gwächlnd s durch und schalttnd n und gjagnd n mit laere Höndd furt.
12. Daa gschickt yr non aynn drittn Knecht, aber aau dönn schluegnd s bluetig und schmissnd n aushin.
13. Daa güberlögt dyr Bsitzer: 'Was tue i n grad?! Ä, schick i ien halt meinn gliebtn Sun; vor dönn werdnd s +diend ayn Achtung habn!?'
14. Wie d Hauer önn Sun saahend, gwisplnd s unteraynand: 'Dös ist fein dyr Örbnem! Dönn bring myr um; naacherd ghoert dös allss üns!'
15. Daa schmissnd s n vür d Weinleittn aushin und gmurxnd n ab. Was werd ietz wol dyr Bsitzer mit de Sölchern tuen?
16. Der kimmt, bringt die Hauer um und verpfachtt önn Wingert an Anderne." Die, wo dös Gleichniss ghoernd, rieffend aus: "Nän, blooß nit!"
17. Daa gmustert s dyr Iesen und gfraagt: "Was bedeutt n wol dös Schriftwort?: 'Der Stain, wo d Maurer danhingstürt habnd, gnaun der ist zo n Öggstain wordn.'