1. Wie dyr Rehybäm wider z Ruslham dyrhaim war, rief yr hundertachtzgtauset erlösne Kömpfer von de Judner und Bengymeiner auf, wär gögn d Isryheeler auszogn und haet syr s Künigtuem zrugggwunnen.
2. Aber yn n Herrn sein Wort ergieng an n Schemeienn, yn n Man Gottes:
3. "Richt yn n Judauer Künig Rehybäm Salmansun und yn allsand Isryheeler von Juden und Bengymein dös aus:
4. Yso spricht dyr Herr: Tröchtß nit eyn n Krieg gögn enkerne Brüeder aus! Geetß haim und göbtß ayn Rue; i mech dös yso!" Sö ghoernd auf n Trechtein sein Wort und liessnd önn Feldzug gögn önn Jerobäm bleibn.
5. Dyr Rehybäm saaß z Ruslham und gabaut Judauer Stötn zo Föstungen aus,
6. und zwaar Bettlham, Oedham, Teckau,
7. Bett-Zur, Socho, Audlham,
8. Gätt, Märschy, Sif,
9. Ädoreim, Lächisch, Äsikä,
10. Zory, Eilon und Hebron, Stötn in Juden und Bengymein.
11. Er gschaugt, däß s aau sicher seind, gsötzt Vögt dyrfür ein und glögt daadl Vorraet an Zörung, Öl und Wein an.
12. Aau Schildd und Spiess glagert yr überall, yso däß yr s aau gscheid vertaidignen kunnt. Juden und Bengymein hiet dyr Rehybäm eyn n Grif.
13. Aau de Priester und Brender, wo waiß grad wo in n gantzn Isryheel glöbnd, kaamend in seinn Erderich zamm.
14. De Brender liessnd allss hint, ienern Bsiz und d Waidschaft, und zognd auf Judau und Ruslham, weil s dyr Jerobäm und seine Naachfolger niemer als Priester hinliessnd.
15. Dyr Jerobäm gabstallt syr ja seine aignen Priester für d Nimetn, für d Feldteufln und für die Kälbln, wo yr syr gmacht hiet.