3. Aynn Hauffen Eisn für d Nögl, Toorbschläg und Krampen grichtt yr aau her, und Brontz so vil, däß s kain Mensch meer wögn künnen haet.
4. Zödernstämm ghortt yr aau grad gnueg. D Sidner und Türser glifernd yn n Dafetn hauftweis Zödernholz.
5. Dyr Dafet gadenkt syr nömlich yso: "Mein, dyr Salman, mein Bue, ist decht non ayn junger Hupfer; aber yn n Herrn sein Haus mueß schoon öbbs Gscheids werdn, mit dönn wo myn in dyr gantzn Welt aufzaign kan. Drum fang +i glei aynmaal dyrmit an, däß i öbbs herricht." Und drum gapfraitt dyr Dafet schoon in seiner Löbnszeit vil vür.
6. Aft gholt yr seinn Sun Salman und trueg iem auf, yn n Trechtein, yn n Got von Isryheel, ayn Haus z baun.
7. Er gsait zo iem: "Aigntlich haet y i selbn yn n Nam von n Trechtein, meinn Got, ayn Haus baun wolln.
8. Aber daa ergieng yn n Herrn sein Wort an mi: 'Nän; du haast so vil Bluet vergossn und so arge Krieg gfüert. Du baust yn meinn Nam kain Haus +nit; mir pässt dös ainfach nit, däßst vor meine Augn gar so vil Bluet eyn s Koot einhinrinnen laassn haast.
9. Aber für was haast n aynn Sun? Der steet für n Frid, und i gaa iem aynn Frid vor all seine Feindd rund umydum verschaffen. Drum haisst yr ja Salman - Fridl -, weil i yn Isryheel seiner Löbtyg ayn Rue zuekemmen laaß.
10. Er gaat yn meinn Nam ayn Haus baun; er gaat für mi dyr Sun sein und i für iem dyr Vater. Seinn Künigstroon gaa i z Isryheel föstignen für allzeit.'
11. Müg dyr Herr ietz mit dir sein, Bue, däß dyr allss aushingeet und däßst ys Haus von n Trechtein, deinn Got, baust, wie yr dyr s verhaissn haat.
12. Wenn dyr non grad dyr Herr dönn Verstand und d Einsicht dyrzue gibt, wiest Isryheel reichnen sollst, und dyrmitst yn n Herrn, deinn Got, sein Gsötz erfüllst!
13. Dann faelt syr nix, wennst yn dene Geboter und Weisungen naachkimmst, die wo dyr Trechtein yn n Mosenn für Isryheel auftragn haat. Denk dyr nix; dös werd schoon!