7. Sö gholnd önn Schrein Gottes auf aynn neuen Wagn von n Äbnydäb seinn Haus ab, und dyr Usen und Ächjo glaittnd önn Wagn.
8. Dyr Dafet und dös gantze Isryheel gatantznd und sangend vürbündig vor n Herrgot und gspilnd auf Zitern, Härpfenn und Pauckenn und mit Zimbln und Trummln.
9. Wie s an n Kidon seinn Dröshplaz vorbeikaamend, fiengend d Rindvicher s Spinnen an; und dyr Usen haet auf n Schrein hinglangt, däß yr n habt.
10. Daa entbrann yn n Herrn sein Zorn gögn önn Usenn; und er ließ n dort vor n Schrein umkemmen, weil yr auf n Schrein hinglangt hiet.
11. Dös naam önn Dafetn närrisch mit, däß dyr Herr önn Usenn so gaeh wögggrafft hiet; und mir nennt dös Ort hinst heut Usennraff.
12. Seln Tag wurd yn n Dafetn yso schieh vor n Herrgot, däß yr syr gsait: "Ob dös schoon öbbs ist, wenn i önn Schrein Gottes zo mir aufhinbring?"
13. Drum ließ yr syr n aau nit eyn de Dafetnstat bringen, sundern gstöllt n in n Haus von n Roetemobetn aus Gätt unter.
14. Dreu Maanet lang blib dyr Schrein Gottes in n Roetemobetn seinn Haus; und dyr Trechtein gsögnt sein Haus und allss, was iem gaghoert.