6. Dann gsögnt s dyr Josen und ließ s tröchen, und sö giengend eyn ienerne Gezeltter zrugg.
7. Yn dyr ainn Hölftn von n Stamm Mantz hiet dyr Mosen z Bäsn ayn Land göbn, yn dyr andern gaab dyr Josen ains bei ienerne Brüeder +wöster n Jordn. Wie s ietz dyr Josen wider haimzieghn ließ und gsögnt,
8. gsait yr zo ien: "Närrisch vil Schätz nemtß mit haim umhin, gro vil Vih, Silber und Gold, Kupfer, Eisn und aynn Hauffen Gwänder. Tailtß fein de Beuttn, woß bei n Feind graaubt habtß, mit enkerne Brüeder dyrhaim!"
9. Daa verliessnd d Ruber, Gäder und dyr Mantzerhalbstamm de andern Isryheeler und zognd von Schilo z Käning auf Gilet, dös was ien gaghoert, weil s is auf n Befelh von n Herrn hin, wie n dyr Mosen übermittlt hiet, übernummen hietnd.
10. Wie s eyn de Käningergögnet an n Jordn kaamend, grichtnd dort d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm aynn stattlichnen Altter auf.
11. Dös wurd yn de andern Isryheeler zuebrungen: "Stölltß enk vür, d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm habnd drausster Käning in n Jordngau enter Isryheel aynn Altter errichtt!"
12. Wie d Isryheeler dös ghoernd, gversammlt si dös gantze Volk Isryheel in Schilo und war drauf und dran, gögn ien eyn s Feld z tröchen.
13. D Isryheeler gschickend önn Priester Pinnhäs Lazernsun zo de Ruber, Gäder und n Mantzerhalbstamm in Gilet.