De Bibl auf Bairisch

Dyr Josen 22:4-21 De Bibl auf Bairisch (BAI)

4. Ietz haat dyr Herr, enker Got, yn enkerne Brüeder Rue verschafft, wie yr s ien herghaissn hiet. Keertß also ietz wider eyn enker Haimetl zrugg, eyn dös Land, wo enk ghoert und dös wo enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, enter n Jordn göbn haat.

5. Achttß aber gnaun drauf, däßß die Geboter und dös Gsötz erfülltß, wo enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, göbn haat, däßß nömlich önn Herrn, enkern Got, liebtß, auf seiner Ban bleibtß, seine Geboter halttß, iem treu bleibtß und iem von gantzn Hertzn und gantzer Seel dientß."

6. Dann gsögnt s dyr Josen und ließ s tröchen, und sö giengend eyn ienerne Gezeltter zrugg.

7. Yn dyr ainn Hölftn von n Stamm Mantz hiet dyr Mosen z Bäsn ayn Land göbn, yn dyr andern gaab dyr Josen ains bei ienerne Brüeder +wöster n Jordn. Wie s ietz dyr Josen wider haimzieghn ließ und gsögnt,

8. gsait yr zo ien: "Närrisch vil Schätz nemtß mit haim umhin, gro vil Vih, Silber und Gold, Kupfer, Eisn und aynn Hauffen Gwänder. Tailtß fein de Beuttn, woß bei n Feind graaubt habtß, mit enkerne Brüeder dyrhaim!"

9. Daa verliessnd d Ruber, Gäder und dyr Mantzerhalbstamm de andern Isryheeler und zognd von Schilo z Käning auf Gilet, dös was ien gaghoert, weil s is auf n Befelh von n Herrn hin, wie n dyr Mosen übermittlt hiet, übernummen hietnd.

10. Wie s eyn de Käningergögnet an n Jordn kaamend, grichtnd dort d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm aynn stattlichnen Altter auf.

11. Dös wurd yn de andern Isryheeler zuebrungen: "Stölltß enk vür, d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm habnd drausster Käning in n Jordngau enter Isryheel aynn Altter errichtt!"

12. Wie d Isryheeler dös ghoernd, gversammlt si dös gantze Volk Isryheel in Schilo und war drauf und dran, gögn ien eyn s Feld z tröchen.

13. D Isryheeler gschickend önn Priester Pinnhäs Lazernsun zo de Ruber, Gäder und n Mantzerhalbstamm in Gilet.

14. Mit iem giengend zöhen Dietwärt mit, von aynn iedn Stamm ainer. Ayn ieder war ayn Gwäpplter in n Volk.

15. Wie s bei de Ruber, Gäder und n Mantzerhalbstamm z Gilet ankaamend, giengend s is an:

16. "Also, daa seind syr bei üns allsand ainig: Wie kan myn n grad yn n Got von Isryheel so untreu werdn? Wisstß n dös nit, däßß önn Herrn verlaasstß, wenntß aynn sölchern Altter hinstölltß? +Aufständig seitß gögn iem!

17. Glangt n enk der Fräfl von Pegor non nity? Hinst heut sein myr dyrvon nit grainigt, zamt derer Plaag, wo yn n Herrn sein Volk daadl traaf.

18. Und ös wenddtß enk heut ainfach von n Herrn ab?! Wenntß enk heint gögn önn Herrn auflaintß, richtt si morgn sein Zorn gögn s gantze Isryheel.

19. Falls enker Gebiet unrain ist, naacherd kemmtß halt herum eyn s Land, wo yn n Herrn ghoert und daa wo yn n Herrn sein Templ ist, und sidltß enk bei +üns an! Aber laintß enk nit gögn önn Trechtein auf; und zieghtß üns nit aau non in enkern Aufruer mit einhin, indem däßß für enk selbn aynn zwaittn Altter nöbn dönn von n Herrn, ünsern Got, bautß!

20. Ist n nit sein Zorn über dös gantze Volk Isryheel kemmen, wie si dyr Ächän Serachsun treuloos an dönn Guet vergriffen hiet, wo yn n Untergang gweiht war? Ietz war dös aber grad ainer! Aber büessn gmueß s dös gantze Volk, wie s dyrhinstarb."

21. Drauf gantwortnd d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm yn de Vertröter von de isryheelischn Stämm: