De Bibl auf Bairisch

Dyr Josen 22:1-10 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyrselbn rief dyr Josen d Ruber und Gäder und önn Mantznhalbstamm

2. und gsait zo ien: "Ös habtß allss einghaltn, was enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, befolhen haat; und aau auf mi habtß in alln allweil glustert.

3. Ös habtß enkerne Brüeder de gantze lange Zeit hinst heut nit in n Stich laassn und drauf gachtt, yn n Befelh von n Herrn, enkern Got, z folgn.

4. Ietz haat dyr Herr, enker Got, yn enkerne Brüeder Rue verschafft, wie yr s ien herghaissn hiet. Keertß also ietz wider eyn enker Haimetl zrugg, eyn dös Land, wo enk ghoert und dös wo enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, enter n Jordn göbn haat.

5. Achttß aber gnaun drauf, däßß die Geboter und dös Gsötz erfülltß, wo enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, göbn haat, däßß nömlich önn Herrn, enkern Got, liebtß, auf seiner Ban bleibtß, seine Geboter halttß, iem treu bleibtß und iem von gantzn Hertzn und gantzer Seel dientß."

6. Dann gsögnt s dyr Josen und ließ s tröchen, und sö giengend eyn ienerne Gezeltter zrugg.

7. Yn dyr ainn Hölftn von n Stamm Mantz hiet dyr Mosen z Bäsn ayn Land göbn, yn dyr andern gaab dyr Josen ains bei ienerne Brüeder +wöster n Jordn. Wie s ietz dyr Josen wider haimzieghn ließ und gsögnt,

8. gsait yr zo ien: "Närrisch vil Schätz nemtß mit haim umhin, gro vil Vih, Silber und Gold, Kupfer, Eisn und aynn Hauffen Gwänder. Tailtß fein de Beuttn, woß bei n Feind graaubt habtß, mit enkerne Brüeder dyrhaim!"

9. Daa verliessnd d Ruber, Gäder und dyr Mantzerhalbstamm de andern Isryheeler und zognd von Schilo z Käning auf Gilet, dös was ien gaghoert, weil s is auf n Befelh von n Herrn hin, wie n dyr Mosen übermittlt hiet, übernummen hietnd.

10. Wie s eyn de Käningergögnet an n Jordn kaamend, grichtnd dort d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm aynn stattlichnen Altter auf.