22. Dann gsait dyr Josen: "So, und ietz machtß dö Höln auf und bringtß myr de fümf Künig draus her!"
23. Dös taatnd s und gfüernd de fümf Künig aus dyr Höln ausher, önn Ruslhamer, önn Hebroner, dönn von Järmutt, dönn über Lächisch und önn Egloner.
24. Wie myn de Künig yn n Josenn brungen hiet, rief yr alle Isryheeler zamm und gsait zo de Feldhaauptleut bei iem: "Daa, steigtß yn dene Künig auf s Gnäck aufhin!" Sö kaamend zueher und gsötznd ien önn Fueß drauf.
25. Und dyr Josen gsait zo ien: "Brauchtß enk nit ferchtn und Angst habn! Seitß muetig und starch! Yso gaat s nömlich dyr Herr mit allsand enkerne Feindd machen, woß dyrmit kömpfen gaatß."
26. Dyrnaach dyrschlueg dyr Josen de Künig und ließ d Leichnäm an fümf Baeum aufhöngen. Daa dran blibnd s hinst auf Nacht höngen.