4. Dös war kurz von n jüdischn Oosterföst.
5. Wie dyr Iesen umydumgschaut und saah, däß so vil Leut zueherkemmen warnd, gfraagt yr önn Filipsn: "Ja, wo werdn myr n wol ayn Broot kaauffen, dyrmit die allsand öbbs zo n Össn habnd?"
6. Dös gsait yr aber grad, dyrmit yr n auf de Prob stöllt. Er selber gwaiß schoon gnaun, was yr tuen wurdd.
7. Dyr Filips gantwortt iem: "Daa glangend y zwaihundert Taler nit, däß ayn Ieds aau grad ayn Schertzleyn kriegt."
8. Ayn anderner Jünger, dyr Anders, yn n Simenn Peetersn sein Brueder, haet gmaint:
9. "Daa wär ayn klainer Bue, der wo fümf Gerstnbrooter haat und zwai Fischleynn; aber bei so vil kemm myr +aau nit weit dyrmit."
10. Dyr Iesen gschafft ien an: "Sagtß yn de Leut, sö sollnd si nidersitzn!" Daadl war ayn schoene Grüenn. Daa gsitznd sö si hin; beierer fümftauset Mannsbilder warnd ien daadl.