De Bibl auf Bairisch

Dyr Johanns 6:22-40 De Bibl auf Bairisch (BAI)

22. Eyn n naehstn Tag saahend die Leut, wo enter n See blibn warnd, däß grad non ain Zilln daadl war, und erfuernd, däß dyr Iesen nit mit seine Jünger eingstign war, sundern däß die aane iem loosgfarn warnd.

23. Von Tiberia aus kaamend anderne Schölch daa umaynand hin, wo s naach n Herrn seinn Dankgebet s Broot gössn hietnd.

24. Wie d Leut daadl wöder önn Iesenn non seine Kebn fanddnd, stignd s eyn d Schölch ein, fuernd auf Käffernaum und gsuechend önn Iesenn.

25. Wie s n daadl fanddnd, gfraagnd s n: "Hej; Maister, wann bist n du daa umherkemmen?"

26. Dyr Iesen gantwortt ien: "Verzöltß myr diend nix! Ös suechtß mi decht nit, weilß Zaichen gseghn habtß, sundern weilß dös Broot kriegt habtß und sat wordn seitß dyrvon.

27. Müetß enk nit ab für dö Speis, wo verdirbt, sundern für dö Speis, wo nit vergeet und dös eebig Löbn gibt. Dö gaat enk dyr Menschnsun göbn, denn dyr Got Vater haat iem d Macht dyrzue verlihen."

28. Daa gfraagnd s n: "Was müess myr n tuen, däß s dös ist, was dyr Herrgot von üns verlangt?"

29. Dyr Iesen gantwortt ien: "Dyr Herrgot verlangt von enk, däßß an dönn glaaubtß, dönn wo yr gschickt haat."

30. Sö gfraagnd drauf zrugg: "Waffer Zaichen wirkst n, dyrmit myr s seghnd und an di glaaubnd, hän?

31. Ünserne Gönen aassnd s Männen in dyr Wüestn, wie s in dyr Schrift haisst: 'Broot umbb n Himml gaab yr ien zo n Össn.'"

32. Dyr Iesen gaklaert s auf: "Dös derfftß myr glaaubn: Nit dyr Mosen haat enk dös Broot von n Himml göbn, sundern mein Vater gibt enk dös waare Himmlsbroot.

33. Denn dös Broot, dös wo dyr Herrgot gibt, ist *er*, der wo von n Himml abherkimmt und yn dyr Welt s Löbn gibt."

34. Daa gabittnd s n: "Herr, gib üns diend allweil dös Broot!"

35. Dyr Iesen gantwortt ien: "*I* bin s Broot von n Löbn! Wer gan mir kimmt, der gaat nie meer hungern, und wer an mi glaaubt, der gaat nie meer Durst leidn.

36. Aber wie i enk gsait haan: Ös habtß mi gseghn, und dennert glaaubtß an mi nit.

37. Allsand, wo mir dyr Vater gibt, gaand gan mir kemmen, und aynn Sölchern stiess i aau nie aushin.

38. Denn i bin von n Himml kemmen, nit däß i tue, was +i will, sundern was dyr Willn von dönn ist, wo mi gschickt haat.

39. Und dönn sein Willn ist, däß i kainn, wo er mir göbn haat, zgrundgeen laaß, sundern däß i s dyrwöck eyn n Jüngstn Tag.

40. Denn mein Vater will, däß ieds, wo önn Sun seght und dran glaaubt, dös eebig Löbn haat, und däß i s eyn n Jüngstn Tag dyrwöck."