8. Daa gsait iem dyr Iesen: "Stee auf, nimm dein Baar und gee zue!"
9. Sofort wurd der Man gsund, naam sein Baar und gieng. Ietz war aber dös ayn aynn Sams.
10. Daa fuernd d Judn dönn Ghailtn an: "He, heint ist Sams; daa derffst nit dein Baar umaynandtragn!"
11. Er gerwidert: "Der Sel, wo mi ghailt haat, haat zo mir gsait, i soll mein Baar nemen und geen."
12. Daa gfraagnd s n: "Ä; wer +ist n dös, der wo dös gsait haat?"
13. Dyr Hailling gwaiß dös aber nity. Dyr Iesen war nömlich schoon dyrvon, weil si daadl ayn gantze Trauppn angsammlt hiet.
14. Spaeter traaf n dyr Iesen in Templ und gsait iem: "So, ietz bist also gsund! Sündig fein niemer, nit däß dyr iewet non öbbs Örgers bseert!"
15. Der Man gverzölt s glei yn de Judn, däß n dyr +Iesen gsund gmacht hiet.
16. Draufhin gfandnd s auf n Iesenn, weil yr dös an aynn Sams taan hiet.
17. Dyr Iesen aber hielt ien aft entgögn: "Mein Vater wirkt allweil non; also wirk aau i."
18. Ietz warnd d Judn eerst recht drauf aus, däß s n toettnd, weil yr nit grad önn Sams braach, sundern non dyrzue önn Herrgot seinn Vatern gnennt und si dyrmit iem gleichgstöllt.
19. Dyr Iesen aber gverwart si: "Dös Aine sag i enk: Dyr Sun kan nix von sir aus tuen, sundern grad, was yr önn Vatern tuen seght. Was dyrwöll dyr Vater tuet, dös tuet grad yso dyr Sun.
20. Denn dyr Vater liebt önn Sun und zaigt iem allssand, was yr tuet; und er gaat iem non ganz anderne Sachenn zaign, yso däßß grad yso verstauntß.
21. Denn netty wie dyr Vater de Tootn dyrwöckt und löbndig macht, yso macht aau dyr Sun löbndig, wem yr will.
22. Aau verurtlt nit dyr +Vater öbbern, sundern er haat s Gricht ganz yn n Sun übertragn,