30. Er mueß aufgeen, i verglüe'n.
31. Er, wo von obn kimmt, steet über alln; wer von dyr Erdn stammt, ist irdisch und +rödt aau irdisch. Er, wo aus n Himml kimmt, steet über alln.
32. Was yr ghoert und +gseghn haat, bezeugt yr; dennert nimmt niemets sein Zeugniss an.
33. Wer sein Zeugniss aber annimmt, der besiglt s, däß myn yn n Herrgot glaaubn derf.
34. Denn der, dönn wo dyr Herrgot gschickt haat, künddt yn n Herrgot seine aignen Worter. Dyr Herrgot gibt iem ja seinn Geist mit aane Maaß und Zil.