9. Daa wurd s yn n Simenn Peetersn recht: "Herr, dann nit grad meine Füess, sundern d Höndd und s Gsicht aau non!"
10. Dyr Iesen gmaint: "Also, wer badt haat, ist ganz rain; der braucht syr grad non d Füess waschn. Aau ös seitß rain, aber nit allsand."
11. Er gwaiß nömlich, wer n verraatn wurdd; drum gsait yr dös mit de nit Allsand.
12. Wie yr förtig war mit n Füesswaschn, sein gwons Gwand wider anglögt und si hingsitzt hiet, gfraagt yr s: "Dös habtß ietz +schoon verstanddn, um was s myr daa geet, older?
13. Ös rödtß mi mit Maiser und Herr an, und zwaar mit Recht, weil i s bin.
14. Wenn ietz i, dyr Herr und Maister, enk d Füess gwaschn haan, naacher ghoert si dös aau für enk unteraynand.
15. I haan enk ayn Beispil göbn, dyrmitß is aau ös yso machtß wie i mit enk.
16. Dös derfftß myr glaaubn: Dyr Bsaess ist nit meerer wie sein Aigner, und dyr Sendling nix Bössers als wie der, wo n gschickt haat.
17. Wissn tuetß is; saelig seitß, wenntß dös behertzigtß.
18. I röd nit von enk allsand. *I* waiß, wem i dyrkoorn haan, aber es mueß si dös Schriftwort erfülln: 'Ainer, wo mein Broot aaß, gaab myr aft aynn Fueßtrit.'
19. I sag s enk +ietz schoon, ee däß s gschieght, dyrmit däßß aft, wenn s gscheghn ist, glaaubtß, däß i dyr Sel bin.