26. Dyr Iesen gantwortt: "Also, i tauch ietz ayn Stückl Broot ein und gib s yn dönn." Dös taat yr und gaab s yn n Jauzn, yn n Sun von n Simenn Ischeriet.
27. Wie dyr Jauz abhingössn hiet, fuer iem dyr Antsacher einhin. Dyr Iesen gsait iem aft: "Schick di mit dönn, wasst eyn n Sin haast!"
28. Aber kainer von de Andern an n Tish verstuendd, warum yr iem dös gsait.
29. Weil dyr Jauz de Käss hiet, gmainend ain, dyr Iesen haet iem gsait, er solleb dös für s Föst allss einkaauffen older yn de Armen öbbs göbn.
30. Wie dyr Jauz dös Broot gössn hiet, gieng yr osnt aushin. Bei dyr Nacht war s.
31. Wie dyr Jauz furt war, spraach dyr Iesen: "Ietz werd dyr Menschnsun verherrlicht, und dyr Herrgot mit iem mit.
32. Naachdem dyr Herrgot mit iem verherrlicht werd, ruedt dyr Herrgot selbn aau iem, und zwaar schoon bald.
33. Meine Kinder, grad non ayn Äuchtl bin i daa bei enk. Ös gaatß mi suechen; und was i yn de Judn gsait haan, sag i ietz aau enk: Wo i hingee, kemmtß ös +nit hin.
34. Ayn neus Gebot gib i enk: Habtß aynander lieb! Wie i enk gliebt haan, yso solltß ös aynander liebn.
35. Wenntß aynander liebtß, wissnd allsand, däßß ös Jünger von mir seitß."
36. Dyr Simen Peeters gfraagt n: "Herr, wo +willst n hingeen?" Dyr Iesen gaab iem an: "Wo i hingee, kanst ietz nit mitgeen, aber spaeter iewet schoon."
37. Dyr Peeters gfraagt wider: "Herr, zwö kan i n dyr nit +glei naachfolgn? Und wenn i mein Löbn für di opferet!"