22. D Jünger gagutznd aynand raatloos an, weil sö syr nit denken kunntnd, wem yr gmaint.
23. Yn n Iesenn sein Lieblingsjünger gsitzt nöbn iem an dyr Tafl.
24. Dyr Peeters gadeutt iem, er solleb önn Iesenn fraagn, werm yr maint.
25. Daa glaint si der zo n Iesenn umhin und gfraagt n staet: "Herr, sag halt; wer ist s n?"
26. Dyr Iesen gantwortt: "Also, i tauch ietz ayn Stückl Broot ein und gib s yn dönn." Dös taat yr und gaab s yn n Jauzn, yn n Sun von n Simenn Ischeriet.
27. Wie dyr Jauz abhingössn hiet, fuer iem dyr Antsacher einhin. Dyr Iesen gsait iem aft: "Schick di mit dönn, wasst eyn n Sin haast!"
28. Aber kainer von de Andern an n Tish verstuendd, warum yr iem dös gsait.
29. Weil dyr Jauz de Käss hiet, gmainend ain, dyr Iesen haet iem gsait, er solleb dös für s Föst allss einkaauffen older yn de Armen öbbs göbn.
30. Wie dyr Jauz dös Broot gössn hiet, gieng yr osnt aushin. Bei dyr Nacht war s.