19. I sag s enk +ietz schoon, ee däß s gschieght, dyrmit däßß aft, wenn s gscheghn ist, glaaubtß, däß i dyr Sel bin.
20. Dös sag i enk: Wer öbbern aufnimmt, wo i schick, der nimmt mi auf; wer aber mi aufnimmt, der nimmt dönn auf, wo mi gschickt haat."
21. Wie yr dös gsait hiet, gakennt myn iem an, wie n dös mitgnummen hiet. Er gyrschaint nonmaal: "Dös +ist schoon yso: Ainer von enk gaat mi verraatn."
22. D Jünger gagutznd aynand raatloos an, weil sö syr nit denken kunntnd, wem yr gmaint.
23. Yn n Iesenn sein Lieblingsjünger gsitzt nöbn iem an dyr Tafl.
24. Dyr Peeters gadeutt iem, er solleb önn Iesenn fraagn, werm yr maint.