17. Von Noetn liebt mi dyr Vater, weil i mein Löbn hingib. Dös +krieg i aft schoon wider.
18. Niemdd entreisst s myr; nän, i laaß s aus freien Willn her. I haan d Vollmacht, däß i s hingib; i haan d Vollmacht, däß i s zrugghol. Yso haat s mir mein Vater auftragn."
19. Wögn derer Aussag fiengend d Judn +wider s Streitn an.
20. Vil von ien gsagnd: "Der ist diend von n Teufl bsössn; spinnen tuet yr halt! Ist y nit werd, däßß iem non zuelostß."
21. Anderne hieltnd dyrgögn: "Nän, yso rödt kain Bsössner nit. Kan ayn Aix denn yn aynn Blindn s Augnliecht göbn?"
22. Sele Zeit war z Ruslham dyr Templkirchtyg. Winter war s,
23. und dyr Iesen gieng in n Templ in dyr Salmankappl auf und ab.
24. Daa gscharnd si d Judn um iem umher und ieschnd n: "Wie lang mechst n üns +non loerln? Wennst dyr Heiland bist, sag s halt +glei!"
25. Dyr Iesen gantwortt ien: "I haan s enk ja gsait; ös glaaubtß y grad nix. Die Wercher, wo i in meinn Vatern seinn Nam tue, beweisnd, wer i bin.
26. Ös aber glaaubtß nix, weilß halt nit zo meine Schaaf ghoertß.
27. Meine Schaaf lusternd, wenn i keiss-keiss ruef; i kenn s, und sö folgnd myr.
28. I gib ien dös eebig Löbn. Sö gaand niemaals zgrundgeen, und niemdd entreisst s yn meiner Hand.
29. Mein Vater, was s myr antraut haat, ist groesser als wie was dyrwöll, und niemdd kan s yn meinn Vatern seiner Hand entreissn.
30. I und dyr Vater, mir seind ains."