De Bibl auf Bairisch

Dyr Johanns A 2:11-29 De Bibl auf Bairisch (BAI)

11. Wer seinn Bruedern aber hasst, ist in dyr Dunkl. Er wandlt in dyr Finster und waiß nit, wo yr hingeet, denn de Dumper haat n blind gmacht.

12. I schreib enk, +Kinder, weil enk durch n Nam von n Iesenn d Sünddn vergöbn seind.

13. I schreib enk, Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s +allweil schoon göbn haat. I schreib enk, ös Burschn, weilß önn Teufl überwunddn habtß.

14. I haan enk gschribn, ös Kinder, weilß önn Vatern kenntß. I haan enk gschribn, ös Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s von ieher geit. I haan enk gschribn, ös Burschn, weilß starch seitß und s Wort Gottes in enk bleibt, und weilß önn Teufl überwunddn habtß.

15. Liebtß nit d Welt und was von derer Welt ist! Wer d Welt liebt, liebt dyrfür önn Vatern nit.

16. Denn allss, was in dyr Welt ist, yn n Fleish sein Gluster, de Begirdn von de Augn und s Prozn: "Was mechtß n; i haan s ja!", dös kimmt nit von n Vatern, sundern von dyr Welt.

17. D Welt vergeet, ir Lust dyrmit; wer aber önn Willn Gottes tuet, der bleibt in Eebigkeit.

18. Meine Kinder, fümf vor zwölfe ist s! Ös habtß ghoert, däß dyr Widerkrist kimmt. Ietz aber kemmend s glei hauffenweis. Daa dran kenn myr, däß s bald gar werd.

19. Aus ünserner Mitt seind s +aau non kemmen, aber sö habnd y nie richtig dyrzueghoert; dann wärnd s nömlich aau +blibn bei üns. Es gsollt aber offnbar werdn, däß s allsand nit zo üns gaghoernd.

20. Ös aber seitß durch n Heilign Geist gsalbt, und ös kenntß alle d Waaret.

21. I schreib enk nit, weilß d Waaret nit kennetß, sundern netty dösswögn, +weilß is kenntß und wisstß, däß kain Lug aus irer kemmen kan.

22. *Wenn* wer ayn Leuger ist, naacherd ist s decht der, wo laugnt, däß dyr Iesen waarhaftig dyr Heiland ist! *Der* ist dyr Widerkrist, der wo nömlich önn Vatern und önn Sun laugnt.

23. Wer laugnt, däß dyr Iesen dyr Sun ist, haat s aau mit n Vatern nit; wer n dyrgögn als Sun bekennt, der dyrkennt dyrmit önn Vatern.

24. Für enk giltt, däß *dös* weiter für enk zölt, was enk von Anfang an verkünddt wordn ist. Dann bleibtß aau ös in n Sun wie aau in n Vatern.

25. Und verhaissn haat yr üns dyrfür dös eebig Löbn.

26. Dös haan i enk ümbb de Sölchern gschribn, die wo enk verlaittn wollnd.

27. In enk aber bleibt der Geist, mit dönn wo er enk gsalbt haat; und ös brauchtß enk von niemdd öbbs verzöln laassn. Sein Geist bringt enk allss bei, und allss ist d Waaret und nit glogn. Bleibtß in n Sun, wie s enk d Salbung durch iem gleert haat!

28. Und ietz, meine Kinder, bleibtß in iem, däß myr nix zo n Scheuhen habnd und nit bloed daasteend, wenn yr widerkimmt!

29. Soß wisstß, däß yr grecht ist, dyrkenntß fein aau, däß ayn Ieds ayn Gotteskind ist, wenn s halt dös Grechte tuet!