1. Auf, Ruslham, werd liecht; denn dein Liecht kimmt, und yn n Herrn sein Herrlichkeit geet auf über dir!
2. Dunkl ist s auf dyr Erdn, und d Finster döckt de Dietn zue; über dir aber geet leuchtet dyr Trechtein auf, sein Macht und Rued.
3. Völker wandernd zo deinn Liecht und Künig zo deinn straaletn Üechtglanz.
4. Blick umydum; allsand kemmend s dyrher zo dir! Deine Sün kemmend von ganz weit wögg; deine Töchter werdnd liebvoll zuehergweist.
5. Du gaast ys seghn und straaln vor Freud; grad bibnen gaat dyr s Hertz, denn dyr Reichtuem von n Mör werd dyr dein, und d Schätz von de Völker fallnd dir zue.