De Bibl auf Bairisch

Dyr Ierymies 44:5-21 De Bibl auf Bairisch (BAI)

5. Sö aber glosnd nit und gadenkend gar nit dran, umzstöcken von ienern Übl, yn anderne Götter z opfern.

6. Drum ließ i meinn grimmignen Zorn überall in Judau und Ruslham wüettn, yso däß s ayn Trümmerstat und Wüestn wurd; und dös ist s +heut non.

7. Ietz aber sait enk dyr Trechtein, dyr Hörergot, dyr Got von Isryheel dös Ain: Zwö reittß n enk allweil non tieffer einhin, Mänder, Weiber, Kinder und Sogerer, hinst däß von Judau iewet +wirklich nix meer übrig ist?

8. Ös tuetß öbbs, was mi yso boosert; ös opfertß yn anderne Götter z Güptn, daa woß umher ausgwandert seitß. Yso richttß enk decht selbn zgrund und werdtß zo aynn Fluech und Itweiß bei alle Dietn auf dyr Erdn.

9. Habtß n dös Boese allss vergössn, wo enkerne Vätter, d Judauer Künig und ienerne Weiber und aft aau ös selbn zamt enkerne Weiber überall in Judau und Ruslham taan habnd?

10. Hinst heut bereu'nd s nixn, ferchtnd mi nit und löbnd nit naach meinn Gsötz und meine Weisungen, wie i s enk und enkerne Vätter göbn haan.

11. Drum, spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel, laaß i enk gscheid einhin und rott dös gantze Judau aus.

12. I raeum önn Rest von Judau weiter, der was unbedingt gmaint haet, er müesset auf Güptn umher auswandern. Die allsand kemmend z Güptn um, sei s durch Krieg older Hunger; Minste wie Maiste dyrwischt s. Aber werdnd s zo aynn Fluech und Schröckniss, Verwünschniss und Itweiß.

13. Netty wie i +Ruslham haimgsuecht haan, yso mach i s mit dene, wo si z Güptn niderlaassn habnd, mit Krieg, Hunger und Seuchn.

14. Von de überblibnen Judauer, wo daa umher auf Güptn gwandert seind, kimmt kains aus und entrinnt; und kains kimmt auf Judau zrugg, aau wenn sö si non yso dyrnaach senetnd und ent +bleibn mechetnd. Die, wo auskemmend und zruggkeernd, seind d Röd nit werd. -

15. D Mannen gwissnd gar wol, däß ienerne Weiber yn anderne Götter gopfernd. Daa gmainend d Mannen und Weiber, ayn groosse Schar Leut, wo z Güptn in Pätross gwonend, zo n Ierymiesn:

16. "Also, mit dönn, wasst üns daa in n Herrn seinn Nam prödigt haast, kemm myr +nit zamm!

17. Nän, nän, mir erfüllnd schoon allss, was myr glübt habnd, wie ys si ghoert: Mir bringend yn dyr Himmlsküniginn Rauck- und Trankopfer dar, wie s mir, ünserne Gönen, Künig und Gwäppltn überall z Judau und Ruslham aau schoon taan habnd. Daadl hietn myr gnueg z össn; guet gieng s üns, und ayn Noot +gakenn myr gar nit.

18. Eerst seit myr yn dyr Himmlsküniginn nix meer rauckend und dargiessnd, zwickt s rund umydum; und mir geend durch Krieg und Hunger zgrund."

19. Und d Weiber kaamend dyrher: "Ja, mainst n, ünserne Mannen haetnd nit gwisst und wolln, däß myr yn dyr Himmlsküniginn darrauckend und dargiessnd und dyrfür Plätzerln bachend, wo ausschaund wie is?"

20. Dyr Ierymies gaab yn allsand Leut, yn de Mänder und Weiber, wo iem dös hingribn hietnd, dös an:

21. "Ja, ist s nit gnaun wögn dene Opfer, woß überall z Judau und Ruslham darbrennt habtß, ös, enkerne Vätter, Künig und Vürnaemen, s gantze Volk halt, däß ietz dyr Trechtein daa einhaegglt?