20. Effreim ist wirklich nit mein Kinneinzl, mit dönn was i mein hoehste Freud haet. Aber allweil wenn i s züchtig, tuet myr dös Kind glei wider laid aau. Mir dyrbarmt s, weil i s doch so lieb haan, sait dyr Herr.
21. Stöll dyr Wögweiser auf und hau Stempn ein, däßst auf dönn Wög bleibst, daa wost drauf geen sollst! Kimm zrugg, Isryheel; auf geet s eyn d Haimet!
22. Also, werd s ietz bald, Büffl, bainiger?! Dyr Trechtein füert öbbs ein, wasß ös in enkern Land non gar nit kennt habtß: Isryheel gaat önn Herrn wirklich liebn.
23. Yso spricht dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Bal i sein Gschick wendd, gaat wider in n gantzn Judau überall bett werdn: Dyr Trechtein sögn di, Hort der Grechtet, o heiliger Berg!
24. Dös gantze Judau gaat wider bevölkert sein, von Bauern grad yso wie von Schwaiffer.
25. I lab de Lassn und Fratn und richt de Verzagtn wider auf. -
26. Mein, haet i ietz schoen gschlaaffen, und netty daa mueß i aufwachen! -
27. Es kimmt ayn Zeit, spricht dyr Trechtein, daa wo i Isryheel und Judau wider richtig bevölkert und aynn Hauffen Vih waidnen laaß.
28. I kunnt s gar nit dyrwartn, die auszreissn und abzbröchen, zo n Zstürn, z vernichtn und ien z schadn, wo s geet; ietz aber kan i s niemer dyrwartn, däß i s aufbau und einpflantz, sait dyr Trechtein.
29. Daa haisst s aft niemer: D Vätter habnd sauerne Börl gössn; ietz werdnd yn de Kinder de Zöndd stumpf.
30. Ayn Ieder stirbt wögn seiner aignen Sündd. Wer grüene Traubn abropft und isst, mueß s grad +selbn büessn.
31. Daa kimmt ayn Zeit, spricht dyr Trechtein, daa wo i mit de Isryheeler und de Judauer aynn neuen Bund schließ,
32. nit aynn sölchern wie dönn mit ienerne Vätter, wie i mi um ien annaam, wo i s aus Güptn aushergfüer. Dönn habnd s ja brochen, obwol i ien allweil treu blibn war, sait dyr Herr.
33. Nän, nän, der Bund, dönn wo i daadl mit de Isryheeler schließ, schaut ganz andert aus, sait dyr Trechtein: I praech ien mein Gsötz eyn s Hirn ein und schreib s ien eyn s Hertz einhin. I gaa iener Got sein und sö mein Volk.
34. Kains braucht meer dös Ander beleern und auffordern, däß s önn Herrn dyrkennen sollt, weil s allsand, Minste wie Maiste, dös von Haus aus drinn habnd, spricht dyr Trechtein. Denn i verzeih ien d Schuld und vergiß auf iener Sündd.
35. Yso spricht dyr Herr, was bei n Tag d Sunn scheinen laasst und bei dyr Nacht önn Maand und d Stern, der was s Mör ungstüemen sacht, däß s grad rauscht, und als Hörerherr bekannt ist:
36. Eerst wenn all dös aynmaal niemer ist, sait dyr Trechtein, naacherd eerst hoert aau s Naachgschlächt von n Isryheel auf, vor mir für allzeit ayn Volk z sein.
37. Yso spricht dyr Herr: Grad wenn öbber önn Himml obn ausmössn und s Pflötz von dyr Erdn erforschn kännt, dann verwurff aau i de gantzn Isryheeler allsand wögn alln, was s yso angstöllt habnd, sait dyr Herr.
38. Es kimmt ayn Zeit, spricht dyr Trechtein, daa wo dö Stat für mi wider aufbaut werd, von n Hänyneelturm hinst eyn n Öggturm.
39. Weiter laaufft d Schnuer von daadl zo n Hugl Gäreb umhin und auf Gohy.