14. Verfluecht sei der Tag, daa wo i auf d Welt kaam! Gsögnt sei yr +nit, der Tag, daa wo mi mein Mueter gebar.
15. Verfluecht sei der Man, wo yn meinn Vatern de frooe Naachricht brang: "Ayn Bue ist s!" +Dös war ayn Freud für iem!
16. Wie dene Stötn sollt s yn dönn Man geen, die wo dyr Trechtein gnaadnloos zstürt haat. Schoon eyn dyr Frueh sollt yr ayn Weegschrai hoern und aynn Kriegslurm z Mittag.
17. Zwö haast mi n nit schoon in n Mueterleib sterbn laassn; dann wär myr mein Mueter zo n Grab wordn, und eebig wär s schwanger blibn!
18. Zwö bin i denn überhaaupt ausherkemmen aus dyr Mueterschooss, grad däß i Kummer und Elend dyrlöb und mein Löbn lang de örmste Sau bin?