De Bibl auf Bairisch

Dyr Ierymies 15:1-13 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Aber dyr Trechtein gsait myr: Sogar wenn dyr Mosen und dyr Sämyheel aufkreutzetnd, liess i mi nit braitschlagn. Mit dönn Volk will i nix meer z tuenn habn. Staaub s weiter; die sollnd si verzieghn!

2. Wenn s di aft fraagnd: "Und wohin?", naacherd saist ien von mir: Wer yn dyr Pest verfalln ist, zo dyr Pest! Wer durch n Krieg umkemmen sollt, zo n Krieg! Wer verhungern sollt, zo n Hunger! Wer verbannen werdn sollt, auf eyn d Verbannung!

3. Vier Plaagn biet i gögn ien auf, sait dyr Trechtein: s Schwert zo n Umbringen, d Hundd zo n Verschlaipfen, und d Vögl und de wildn Vicher zo n Zammfrössn und Vertilgn.

4. I mach dös Volk zo öbbs, wo si allsand Reicher von dyr Erdn dyrvor schröcken künnend. I tue s, weil dyr Mantz Hiskiesnsun z Ruslham gar yso umghaust.

5. Mainst, däß zwögns dir non öbber jaemert, Ruslham, däß ainer Mitlaid haat mit dir? Mainst, däß iewign öbber kimmt und fraagt, wie s dyr geet?

6. Du selbn haast mi verworffen, sait dyr Herr; allweil örger bist wordn. Dösswögn haan i mein Hand gögn di ausgströckt und di verwüestt. I haan niemer mögn; mir haat s ainfach glangt.

7. Mein Volk haan i gworflt eyn de Dröshplätz hindan. Yn meinn Volk haan i de Kinder gnummen und s Volk vernichtt, weil s ainfach von seinn Löbn voll Booset nit umkeern gwill.

8. Seine Witibn wurdnd meerer wie dyr Sand an n Mör. Über d Müetter von de Burschn ließ i bei n höllliechtn Tag önn Schlaher kemmen; gäx ließ s i eyn Angst und Schröckn einhin.

9. Sogar ayn Mueter von sibn Kinder gmacht auf aynmaal gar. Mittn an n Tag ließ i irer d Sunn untergeen; pft, aus war s. Und was von n Volk non übrigbleibt, lifert i yn de Feindd in n Krieg aus, sait dyr Trechtein.

10. Wee mir, Mämmy, däßst mi geborn haast, aynn Man, der wo si kreuz und zwerch in n Land mit allsand zkriegn mueß! I bin yn niemdd öbbs schuldig und bin yn niemdd sein Gläubiger, aber dennert verfluechend mi allsand.

11. Waarlich, Herr, i haan dyr mit böstn Willn dient und haan mi für deine Aechter bei dir eingsötzt, wie s ganz grausig drinnghöngend.

12. Laasst si n ayn Eisn aufarechtn, ains aus n Nordn, older ayn Brontz?

13. Dein Hab und deine Schätz laaß i von ain plündern. Dyrmit zal i dyr deine Sünddn haim, wost ys aau begangen haast in deinn Land.