De Bibl auf Bairisch

Dyr Ierymies 10:7-22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. Wer färcht di nit, Künig von de Dietn? Dös steet dyr aau zue. Unter all de Weisn von de Haidndietn, in kainn Reich bei ien, ist kainer wie du.

8. Die seind diend allsand Narrn, weil decht ayn Trumm Holz nix ausrichtt.

9. Dyr Silberbschlag kimmt aus Tärschisch, s Gold aus Ofir, und machen tuet s dyr Schnitzer und Goldschmid. S Gwand ist aus krapper und rooter Wollwyt; guet gmacht seind s halt, sünst nix.

10. Dyr Trechtein aber ist dyr waare Got, dyr löbete Got und Künig eebiglich. Von seinn Zorn bibnt d Erdn, und gögn sein Wuet künnend de Dietn nit an.

11. Von de Andern dyrgögn sagtß is non: Die Götter, wo wöder önn Himml non d Erdn bschaffen habnd, sollnd decht von dyr gantzn Welt verschwinddn!

12. Er aber haat d Erdn bschaffen mit seiner Macht, önn Erdkraiß pflötzt durch sein Weisheit, und durch sein Einsicht önn Himml ausgspannt.

13. Laasst yr sein Stimm hoern, rauscht eyn n Himml obn schoon s Wasser aau. Wolkenn bringt yr von n End der Welt zueher; blitzn und rögnen laasst yr s, und önn Wind haat +aau er hint und schickt n.

14. Daa kan dyr Mensch grad non daasteen und bloed schaun; und de Goldschmid mit ienerne Götznbilder künnend si +glei schleichen, denn an ienerne Bilder ist nix dran; wo wär n daa ayn Löbn?!

15. Kainz seind s, gar nix; daa kanst grad drüber lachen! Wenn s ernst werd, müessnd s weiter.

16. Anders ist s mit n Got von n Jaaggenn. Er ist dyr Bschaffer von alln, was s geit; und Isryheel ist dös Volk, wo iem ghoert. Dyr "Hörerherr" haisst yr.

17. Du, wost belögert werst, pack ietz zamm,

18. denn, sait dyr Trechtein, dösmaal vertreib i d Einwoner aus n Land! Die laaß i dösmaal yso einhin, däß s +wirklich s Denken anfangend.

19. Dann haisst s: "Ou, ietz haat s mi aber grausig dyrwischt! Und i haet non gmaint aau, dös wär ayn Kranket, wie myn s halt tieweil haat."

20. Ietz ist mein Haimet dyrhin; ietz segh i kain Müg +niemer! Meine Sün habnd mi verlaassn; die seind wögg. Niemdd schlagt myr s Zeltt wider auf und zieght de Blaah drüber.

21. D Hirtn warnd ja so taeumisch, statt däß s um yn n Trechtein seinn Willn gfraagt haetnd. Dösswögn ist ien allss schiefgangen; und de gantze Herdd haat si verklaubt.

22. Lostß; daa werd ietz grad öbbs aus n Nordn gmeldt; ayn Morddskrach ist! D Judauer Stötn machend die zo Trümmer, daa wo aft grad non d Schäggl wonend.