6. S Kälbl kimmt auf Surn als Gschenk für n Kaiser, dönn Kleuffl. Yn Effreim geet nix meer aushin, und Isryheel steet aft mit laere Höndd daa und ist selbn d Schuld dran.
7. Samreit werd vernichtt, und seinn Künig schwaibt s vonhin wie aynn Faim auf n Wasser.
8. Verwüestt werdnd die Bluetsnimetn, daa wo Isryheel allweil yso gsünddt haat. Dern und Distln überwuechernd d Ältter. Dann betlt Isryheel de Berg und Hugln an: "Döcktß üns zue! Falltß üns drauf!"
9. Seit dyrselbn z Gibau geet s mit dyr Sündd von de Isryheeler yso dyrhin. Um kain Trumm seind s nit andert wordn. Wie z Gibau schoon gaat dyr Krieg über ien kemmen wögn ienerne Schaech.