27. Er zieght de Trupfen aus n Mör auf; als Rögn fallnd s wider aus dyr Wolk.
28. Er öffnet d Wolkenn und laasst s risln, däß allsand Menschn öbbs dran habnd.
29. Und waiß myn gar, wie d Wolkenn wandernd, wieso däß s kracht in n Herrn seinn Zeltt?
30. See, drüber braitt yr non sein Liechtn und döckt yn n Mör sein Teuffn zue.
31. Yso verfüegt yr über d Völker und gibt yr ien dyrmit gnueg Speis.
32. Mit Blitz füllt ent, herent er d Höndd auf und schlaudert s auf sein Gögnerschar.
33. Sein Dunnerhall geet iem schoon voraus, wenn zornig er auf d Fräfler schlagt.