25. De Bschaffnheit seghnd alle Menschn; mir kan zwaar sagn, grad von dyr Weitn.
26. Grooß ist dyr Herrgot, nit zo n Greiffen; wie seine Jaar ausschaugnd, wer waiß s?
27. Er zieght de Trupfen aus n Mör auf; als Rögn fallnd s wider aus dyr Wolk.
28. Er öffnet d Wolkenn und laasst s risln, däß allsand Menschn öbbs dran habnd.
29. Und waiß myn gar, wie d Wolkenn wandernd, wieso däß s kracht in n Herrn seinn Zeltt?
30. See, drüber braitt yr non sein Liechtn und döckt yn n Mör sein Teuffn zue.
31. Yso verfüegt yr über d Völker und gibt yr ien dyrmit gnueg Speis.