11. I haan myr denkt, aynmaal werdnd s d Reib kriegn; öbbs kimmt schoon ausher aft bei enk.
12. Doch kainer haat s scheint s überrissn; daa kunnt i lustern wie dyrwöll. Ös habtß yn n Hieb nix recht dyrgögngsötzt; vergiß s, wasß gweiglt habtß gögn iem!
13. Old haat sein Weisheit gar dyrschlagn enk? Dyr Herrgot richteb n, ös nit?
14. Dyr Hieb haat ennenher nit mi packt; i weiglt gögn iem nit wie ös.
15. Ös wisstß scheint s nix meer; feelnd enk d Worter? Ayn Antwort känntß ja dennert göbn?!
16. Und daa soll i non lönger staet sein? Ös habtß ja ee nix meer zo n Sagn!
17. Ietz sag i enk allsand, wie s i segh. Dös mueß ietz ausher, was i main.