38. Nit aynmaal s Feld von mir kännt myr daa an. Klagt mi mein Acker an, haltnd s myr d Furchenn gar vür,
39. däß i önn Pfacht nit zal, d Aigner in s Elend bring aft,
40. guet, dann mügnd Dern waxn, wo i aynn Waitz gsaet haan, und statt dyr Gerstn grad Distln und Grems." Dös wär s ietz, was dyr Hieb gsait haat.