15. Ayn Wolk von n Wind, haat s, was i war, verblaasn. Und d Hoffnung ist yn n Schröckn gwichen ganz.
16. Ietz kan i klagn und jaemern, weil mi s Elend packt haat;
17. mein gschunddner Leib kriegt bei dyr Nacht kain Rue.
18. Dyr Herrgot packt mi bei meinn Gwand mit Urgwalt und schnüert mi ein, wie wenn s mit n Gürtl wär.
19. Er gstürt eyn s Koot mi ein; wie Staaub und Aschn bin i.
20. I haet schoon gschrirn zo dir, doch umysünst. Zwaar stee i daa, doch bin i für di Luft, scheint s.